Księżyc

Wczoraj wieczorem zobaczyłam w sypialni na podłodze ogromny srebrzysty kwadrat światła księżycowego wpadającego przez niezasłoniętą roletę. Weszłyśmy z Jaśminką do ciemnego pokoju i stanęłyśmy na nim. Wcale się nie bała. Najpierw zadziwiona dotykała swoich stópek – w tym świetle wszystko wyglądało zupełnie inaczej – a potem pokazałam jej, co jest za oknem i patrzyła jak urzeczona to na księżyc, to na mnie, zafascynowana.

I przypomniał mi się wiersz Gałczyńskiego:

„Ona mi pierwsza pokazała księżyc
i pierwszy śnieg na świerkach
i pierwszy deszcz.
Byłem wtedy mały jak muszelka,
a czarna suknia matki
szumiała jak Morze Czarne.”