Buntowniczka

Jaśminka ze swoim silnym charakterkiem właściwie płynnie przeszła od buntu dwulatka do buntu dwuipółlatka i teraz zapewne zbliża się do buntu trzylatka. Wciąż, gdy coś jej nie pasuje, albo zdenerwuje potrafi rzucić się na podłogę i płakać, a gdy na przykład lalka nie chce się wsadzić do wózka to po trzecim upadku zaczyna machać i rzucać wózkiem o podłogę. Tyle że teraz już jest jakby bardziej świadoma swojej złości i zapytana po fakcie, dlaczego tak krzyczała, zawsze ma powód. Czasami dość absurdalny.

Dziś była awantura, bo chciała koniecznie dostać mydło na suche ręce, a ja chciałam jej zmoczyć. Rzuciła się więc na podłogę i płacze w niebogłosy. Ja siedzę na wannie i czekam. W końcu pytam:
- To co, mam iść? Nie myjesz rączek?
Na co Jaśminka przez łzy:
- Nie! Musię jeście tjochę popłakać...
I tak płakała jeszcze ze dwie minuty, co jakiś czas podnosząc głowę i patrząc na pranie wirujące w pralce, po czym wstała i swierdzając 'Juś!' umyła grzecznie ręce.