Daję słowo..

Jeszcze niedawno rozczulała mnie całkowitą prawdomównością, dotyczącą każdego najdrobniejszego przewinienia. Czas ten jednak minął bezpowrotnie i nie wiadomo kiedy Jaśminka nauczyła się kłamać jak z nut, w żywe oczy...
Dziś przychodzi do mnie z prośbą:
- Mogę się pobawić w ślimaczka? - to jedna z jej ulubionych zabaw, polegająca na rozebraniu się prawie do naga i zagrzebywaniu w pościel.
- Tak, ale umyj ręce. - mówię, bo dopiero co jadła kolację.
- Umyłam już DAWNO. - odkrzykuje Jaśminka z sypialni.
- To chodź pokaż!
Cisza. Słyszę szum wody w łazience i po chwili przybiega.
- Proszę – podtyka mi pachnące rączki pod nos, jeszcze trochę mokre. – Już dawno miałam umyte!
- Taaak? – dziwię się – To dlaczego są jeszcze mokre?
- Bo... zmoczyły mi się jak myłam kuchnię! (swoją zabawkową, którą myła NA NIBY...)